× 
Klik in dit venster
op: http://heiligen.net
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

welkom menu contact zoeken
KalenderOude testamentNieuwe testamentHeiligenKerkenAnders...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van verreweg de meeste meditaties, overleed 30 oktober 2022
Blijf bidden (1979)   Verwijzingen

Klik op de pijl om de meditatie te beluisteren...  ...speel bestand af...

li_1re_2 

De kunstenaar heeft de bidder afgebeeld in zittende houding met rechte rug, de voeten vlak bij elkaar stevig op de grond; de knieën wijd uit elkaar. Hij heeft de beide handen aan de mond: het gebaar van iemand die roept. Zijn hoofd omhoog geheven naar de hemel. Opvallend zijn zijn ogen: het lijkt wel alsof die in de leegte staren, alsof de blik toch naar binnen is gericht. Even opvallend zijn de grote oren. Alsof bidden niet alleen roepen is met mond en hart, maar ook het oor bereid hebben tot luisteren, om ook maar het geringste signaal op te vangen.

Hoewel de handen aan de mond suggereren dat deze man roept, toch blijft zijn mond gesloten en heeft hij de lippen op elkaar. Wil de kunstenaar ons duidelijk maken dat hij roept met zijn hart, in het binnenste van zijn ziel? Dat zijn roepen (en luisteren!?) een levenshouding is? Of staat de bidder op het punt te gaan roepen? Of andersom: heeft hij zojuist zijn roep tot de hemel gericht, en is hij nu stilgevallen en luistert hij naar een mogelijk antwoord? Zit hij klaar om te ontvangen? Daarop zou de geopende schoot kunnen wijzen; daar kan iets in worden gedeponeerd.

Ik sta stil bij elk van deze mogelijkheden en probeer ze in mijn eigen gebed toe te passen.

Hoeveel dynamiek de kunstenaar ook tot uitdrukking brengt, het beeld is roerloos. Alsof de bidder verstild is in deze houding. Getroffen op dit ene moment, neemt dit ogenblik de dimensies aan van lange duur, van eeuwigheid. Zo gezien is het een prachtige illustratie bij Jezus’ woord dat we moeten blijven bidden en niet versagen. Hij geeft er ook een voorbeeld van. Vergelijk het met een arme weduwe die haar recht komt halen bij de rechter. En de man almaar blijft lastig vallen. Die wil er aanvankelijk niets van weten, maar zij houdt aan. Tenslotte is hij het gezeur zat, en geeft die vrouw waar ze om vraagt. En Jezus trekt de conclusie: ‘Als een oneerlijke rechter al zo handelt, zal mijn Vader in de hemel je dan uiteindelijk niet geven waar je om vraagt?’ Jezus weet blijkbaar ook dat bidden een kwestie is van lange adem. Dat je niet altijd krijgt wat je vraagt op het moment dat je het vraagt. Waarom niet? Daar gaat Hij hier niet op in. Hij constateert slechts dat het zo is.

Uit het voorbeeld van die weduwe kunnen we afleiden dat Jezus hier met name denkt aan vraaggebed. Soms bekruipt je het gevoel dat alleen maar vragen een beetje oneerbiedig is. Als je niks anders te bidden hebt dan het vragen van dingen, is dat wel eerlijk tegenover God? Alsof je Hem alleen maar een plek geeft in je leven, omdat je Hem ergens voor nodig hebt. Zelfs als dat zo is, dan nog is dat wel degelijk eerbiedig. Ga maar na. Als iemand mij hulp vraagt, dan zit daarin de erkenning dat ik die hulp blijkbaar kan bieden. Dat doet mij goed. Zou dat met God anders zijn?

Volgens Jezus kennelijk niet. Blijf bidden en vragen. En dat bidden is iets van de lange duur; iets dat je altijd moet doen. Dat is precies wat we hier zien: de gestalte hier voor ons is voor altijd getroffen in die ene houding van gebed. Voortdurend gebed. Heel zijn wezen is gebed geworden: roepen en stil luisteren tegelijk.

Ik vraag om de genade dat ik steeds meer een biddend mens mag worden.

[1979, Zenz, bronssculptuur; België, Brugge, St-Godelieveabdij. Dries van den Akker s.j. / 2010.09.10]

Verwijzingen
Lukas 18,01-08: Jaar C door het jaar 29e zo
Door het jaar 32e week za

© A. van den Akker s.j.
Deze pagina is het laatst gewijzigd op 4 mei 2018

Over beeldmeditaties Voorbereiding
Inrichting website Leeswijzer
Auteurs / Afb. Alle 435 meditaties