× 
Klik in dit venster
op: http://heiligen.net
om naar die site over te stappen.

Sluit het venster om te blijven.

welkom menu contact zoeken
KalenderOude testamentNieuwe testamentHeiligenKerkenAnders...
 Pater Dries van den Akker s.j., de auteur van verreweg de meeste meditaties, overleed 30 oktober 2022
Jona gered (300)   Verwijzingen

Klik op de pijl om de meditatie te beluisteren...  ...speel bestand af...

 

We staan voor een grafsteen van rond het jaar driehonderd. Afkomstig uit een van de oude christelijke begraafplaatsen van Rome: de catacombe van Praetextatus. De naam van de overledene staat er niet op. Maar wel hebben de nabestaanden uitgebeeld waarop ze hun troost en hoop baseerden. Dat hebben ze in laten kerven in de grafsteen.

Links een mannetje in zittende houding; met de rechterhand steunt hij op de grond, met de linker grijpt hij naar zijn oog, alsof hij met zijn vuist zijn tranen droogt.

Rechts op watergolven een monster met geopende bek, de voorpoten van een paard, en de staart van een vis: het monster van de zee, dat mensen opslokt en doet verdrinken.In de Oudheid geloofde men dat op de bodem van elke zee en elke rivier een monsterlijk wezen schuilging dat er op uit was de mensen te verslinden. Zo werd de verdrinkingsdood mythisch in beeld gebracht. Die mythe speelt nog een rol in het verhaal van Jona. Daar wordt Jona opgeslokt door het monster van de zee. Maar het wonderlijke is dat hij na drie dagen weer wordt uitgespuwd. Hij brengt het er levend van af. Hoe kan dat? Omdat Jona tot God om verlossing had gebeden. Blijkbaar is de macht van God zo groot dat Hij ook de machten van de dood kan bevelen!

Geen wonder dat later de leerlingen van Jezus in dit verhaal een voorafbeelding zien van diens opstanding uit de dood: ‘Zoals namelijk Jona drie dagen en drie nachten verbleef in de buik van het zeemonster, zo zal de Mensenzoon drie dagen en drie nachten verblijven in de schoot van de aarde…’ (Matteus 12,40).

Dat verhoopten de nabestaanden van de dode uit de catacombe van Praetextus blijkbaar ook. Juist het onbeholpene geeft de tekening emotionele lading. Zoals het kleine mannetje daar zit, in de houding van een huilend jongetje, tegenover dat immense, kronkelende beest. De opgeheven kop spreekt enerzijds van dreiging, anderzijds van machteloosheid: hoe angstaanjagend het beest ook is, het moet zich gewonnen geven en terugtrekken.

Boven het monster een vogeltje. Is dat de ziel die ontsnapt? Zoals dat in Psalm 91 staat: ”God bevrijd je uit het net van de vogelvanger.” We bedenken dat de Hebreeuwse naam Jona ‘duif’ betekent. Was dat wellicht ook de naam van de overledene? De vogel is onbereikbaar geworden voor de bek van het monster en vliegt in tegengestelde richting, in de richting waarnaar ook het mannetje kijkt. De richting, vanwaar de redding komt.

Ik ga degenen na die in mijn omgeving zijn overleden, en probeer me voor te stellen hoe dit alles op hen van toepassing is. En hoe hier in alle eenvoud mijn eigen uiteindelijke bestemming wordt uitgebeeld.

[± 0300, grafsteen; Italië, Rome, Museo Pio Cristiano. Dries van den Akker s.j./2010.11.02]

Verwijzingen
Jona 02,11
Matteus 12,40
Door het jaar 16e week ma
Door het jaar 27e week ma [oneven]
Feest 21 sep 08e eeuw vóór Chr.(?)
Feest 02 nov. 0000 Allerzielen

© A. van den Akker s.j.
Deze pagina is het laatst gewijzigd op 4 mei 2018

Over beeldmeditaties Voorbereiding
Inrichting website Leeswijzer
Auteurs / Afb. Alle 435 meditaties