Overzicht    6e statie    8e statie

Klik op de pijl om de meditatie te beluisteren...  ...speel bestand af...

‘Dieu est jeté en terre, semence d’amour qui germe déjà dans les coeurs humains’
[God wordt ter aarde geworpen. Zaad van liefde dat reeds ontkiemt in de harten van mensen]
(Op de boog: Abbé Pierre – Zuster Teresa – Charles de Foucauld – Carduin – M.L.King – Thérèse – v.Lebbe – Dom Helder…)

Het kruis deelt het kunstwerk in tweeën. Onder het kruis de liggende Jezus, er boven Simon van Cyrene. In de boog daarboven de gezichten van acht met name genoemde mensen.
Hoewel Jezus gevallen is onder de last van het kruis, laat hij het kruis toch niet los, alsof hij zeggen wil: “Ook op dit moment, nu de last niet meer te dragen is, wil ik het niet opgeven.” Hoe erg de pijn en het verdriet ook zijn, ze mogen niet het laatste woord hebben. Naastenliefde, barmhartigheid, vergeving zullen uiteindelijk het laatste woord hebben.

“Simon Petrus had een zwaard bij zich.
Hij trok het en verwondde daarmee de knecht van de hogepriester
door hem het rechter oor af te slaan. De naam van die knecht was Malchus.
Jezus echter sprak tot Petrus: ‘Steek dat zwaard in de schede;
zou Ik de beker die mijn Vader Mij gegeven heeft niet drinken’”
[Johannes 18,10-11]

Ook de armen van Simon zijn om het kruis geslagen. Hij probeert Jezus’ last te verlichten. Hij kijkt met mededogen naar de gevallen Jezus.

”Toen kwam een Samaritaan die op reis was, bij hem.
Hij zag hem en kreeg medelijden;
hij trad op hem toe, goot olie en wijn op zijn wonden en verbond ze;
daarna tilde hij hem op zijn eigen rijdier,
bracht hem naar een herberg en zorgde voor hem.”
[Lukas 10,33-34]

Ik overzie het tafereel, en breng mij momenten te binnen waarop er anderen waren die mijn kruis meedroegen. En daarna overweeg ik de momenten waarop ik zelf iemands kruis mee hielp dragen. Mijn eigen onmacht als ik mensen niet kon helpen.

Vervolgens richt ik mijn blik op de mensen afgebeeld in de boog bovenaan. Elk van hen is bekend geworden doordat hij/zij in zijn/haar leven consequent de belangeloze liefde heeft nagestreefd. Soms ten koste van veel pijn. Toch waren ook zij gewone mensen, met hun fouten en hun zwakheden. Ik vraag mij af wat hun “geheim” is, en of ik daar iets van kan leren, dan misschien wel niet op mondiaal niveau, maar in mijn kleine dagelijkse kringetje.

[ca 1980(?), geglazuurd aardewerk. België, Wavre, kerk St-Jean-Baptiste. Anneke van der Werff-Verbraak / 2010.11.18]

Verwijzingen
Jaar A+B+C: Goede Vrijdag