Klik op de pijl om de meditatie te beluisteren...  ...speel bestand af...

Lambertus was een Maastrichtenaar. Hij moet nog geen dertig geweest zijn, toen hij tot bisschop werd benoemd. Onvermoeibaar trok hij rond door Brabant en de Kempen om er het evangelie te verspreiden. In die streken zijn dan ook tot op de dag van vandaag talloze kerken aan hem toegewijd. Vandaar dat eikenblad in zijn staf: teken van vruchtbaarheid en kracht.
Toen er een machtswisseling plaatsvond, viel Lambertus in ongenade. Hij werd verbannen naar de abdij van Stavelot in de Ardennen. Daar leidde hij het leven van een bescheiden, vrome monnik. Eens wilde hij midden in de nacht opstaan om te gaan bidden. Maar hij liet zijn sandaal vallen op de houten vloer van de slaapzaal. Half wakker gemaakt bromde de abt dat de dader buiten voor het kruis boete moest doen. Het was hartje winter. De volgende morgen miste men Lambertus bij het koorgebed. Hij lag nog steeds op zijn knieën voor het kruis, volkomen verkleumd, de sneeuw dik op zijn gespreide armen. In alle haast heeft men water warm gemaakt en hem ontdooid.
Na zeven jaar keerde het tij en kon hij terug naar Maastricht. Een moedig man. De vorst die hem beschermde leefde onwettig samen met een bijvrouw. Na vergeefse waarschuwingen deed Lambertus beiden in de ban! Dat liet die vrouw niet op zich zitten. Zij huurde twee moordenaars in. Zij klommen op het dak van de plek waar Lambertus lag te rusten en lieten van boven af een zwaard of een lans op zijn hoofd vallen. Vandaar die lans op de afbeelding. Ook Lambertus’ beide assistenten vonden de dood.

Hoe moedig en standvastig ben ik, als het erom gaat om vast te houden aan de weg van Christus, als in mijn omgeving vaak heel andere waarden en normen worden aangehouden?

[ca 1895, glasschilderkunst. Nederland, Den Haag, St-Jacobuskerk. Dries van den Akker s.j./2014.06.22]

Verwijzingen
Feest 17 september: Lambertus van Maastricht († 705)